بازگشت
شیر سفید م را پیلت نمیکنم
خوشه چين خوشه چين

  بچییم شیر سفید م را پیلت نمیکنم، چرا ما د ر؟ تو یگا نه آ رزوی من بودی که خد ا تو را، به من دا د، بعد ا ز هزا ر یک نوع جنجا ل تشو یش و نا را حتی ها  به من دا دومن را مکلف به آ ن گردا نید ه تا که تو را پرورش دهم وبزرگ نما یم ، حو صله خوا ب گرا ن تو را ندا رم ، حو صله شنید ن گر یه ها ی تورا ندا ر م، باهرحرکت تو قلبم به تپش می آ ید  که مبا دا به آ تش بسو زی خدا نا کرده تود رآ ب غرق نشو ی خدا نکند  که  توا زبا م بیا  فتی،آ رزویم  نیست  که تورا  زنبور وگا و زنبور،غند ل، ما روا ژدها ربگزد، دلم به تپید ن می آ ید که خدا ی ناخوا سته تورا حیوا نا ت درنده ا زقبیل شیر، گرگ وپلنگ بخورد، روا د ا رنمیبا شم که د رپا ی تو خا ربخلد، شبها ا ز سر شب تا به صبح  در پهلویت بیدا رنشستم ، تا که تورا پستا ن بدهن کنم گرسنه نما نی سر و روی تورا ، پا ک شستشومیکردم بر تنت لبا س پا ک وبوتها ی قشنگ مینمودم وبطرف را ه رفتن ها یت که مید ید م، د لم با غ، با غ میشگفت  خدا را شکر میکرد م ، خدا لا یق د ید که تو را به من تحفه دا د، توا ما نت خدا هستی که خدا تو را بمن دا ده ا ست ، مرا وظیفه دارسا خته ا ست که ا زتوموا ظبت نما یم ومرا قبت کنم ، بزرگ شوی ومرد میدا ن شوی حا ل که تو آ ما د ه گرد ید ه ا ی به مکتب بروی مکتب جا ی آ مو ز ش ا ست، تعلیم ا ست و تر بیه .

من خو ما د ر ت تو میبا شم ا و لین معلم تو من میبا شم  بر ا ی تو میگو یم که حین را ه رفتن بسو ی مکتب به بزر گا ن سلا م کنی ، ا گر سلا م نکنی للو گفتن ها ی خوده برا ی تونمی بخشم بتو میگو یم که مرد م آ زا ری نکنی، ا گر کردی بو سه ها ی ما درا نه خو د را برا ی تو نمی بخشم .

 یکی ا زجمله د شمن ا نسا ن دروغ گفتن ا ست که ما یه فسا د ا ست د روغ گفتن گویا که پوشا ندهمه عیب ها      ا ست، مگرنه خودرا با زی دا د ن ا ست ا نسا نها ی خا ین به ا رما ن ها ی ا نسا نی،ا را ذ یل لعنتی ها، د ز   ا ن، رهزنا ن، کیسه برا ن،رشوت خورا ن،ا فرا د دود ل ود وپشته ودورویه ترسووجبون وبعضآ روشنفکرا ن فرصت طلب، هوش کرده با شی که که درزند گی دروغ نگو یی،ا گردروغ گفتی شیر سفید م را پیلت نمی کنم یگا نه آ رزو ی من ا ین ا ست که تو را ا و لا د بی تر بیه  نگو یند، ضر ب ا لثل ا ست که میگو یند ا نسا ن  خو ب و نیکو را  ا ز  و ضعیت ا ولا دها یش ا نتخا ب نما یید طوری نشود که بخا طرتوحیثیت و آ بروی پد روما د رت لکه دا ر شود.

 د ر ا فغا نستا ن ر وا ج ا ست که هرا نسا نی خلا ف مقررا ت ا خلا قی و نورم ها ی ا جتما عی د ست به عمل غیرا نسا نی میزند د فعتآ به به آ د رس پد رخا نوا د ه مجرم ، سبد ، سبد، گل ها را روا نه میدا ر ند

پیرا هن ها را، سردا منی و زیردا منی میسازند ( د ومیزنند).

ببینیم فرزند نیکوتنها ا فتخا رپد رو ما د رنه بلکه ا فتخا رمحیط و منطقه میبا شد، مو لا نا ی رو م ، عمر خیا م سنا یی غزنوی ، نا صر خسر و بلخی ، سید جما ل ا لد ین ا فغا ن ، ر حمن با با ، را بعه بلخی، صو فیها ، شیخا ن ، و پرهیزگا را ن وا قعی ، مر دا ن شجاع و د لیرو پهلوا نا ن و خرد مند ا ن، د رهرعصر ود و ره ا فتخا ر پد را ن شا ن بو ده ا ند ، فرزندا ن وا قعی همیشه قربا نی صدا قت ها و وفدا ربه ا رما ن ها ی ا نسا نی گرد یده ا ند،جها نی را برا ی دیگرا ن سا ختند و بعد بیگا نه شدد ند، با زهم تکرا رآ برا یت میگو یم که تو با ید آ گا ه شوی تا خلا ها ی نا شی ا زعد م را د مردا ن را پروتکمیل نما یی تو با ید که خو ب بخوا نی تا خو ب یا د بگیری زما نیکه خو ب یا د گر فتی ، خو ب میگو یی.

تو با ید خو ب گو ش کنی تا خو ب بگو یی، یا بطورد یگر، شنو نده خوب با ش ، نه گو ینده خرا ب .

 ا گر شا ه شد ی عد ا لت کن نه تجا رت، ا گررهبر شد ی، خد مت کن نه ستم ، اگررییس جمهو رشد ی ، خد مت کن، نه حا کمیت ، حا کمیت و ظیفه قا نو ن ا ست ، کدا م قا نو ن ، قا نو نیکه د را ن ا را ده آ گا ها نه مرد م د خیل بو ده با شد

  هوش کرده با شی که ا گر د رسیا ست ا شتباه کردی ، شیر سفید م را پیلت نمی کنم ، میدا نی ا و تو را میگو یم ،( گو شکش را تا ب مید هد) وبرا یش میفهما ند که خو ب به حر ف ها ی من گو ش کن که سیا ست به ما نند مگس یک با ل ا ز شهد دا رد و یک با ل ا ز زهر.

 ا گر بر با ل شهد نشستی

 د هنت پر زعسل ا ست

 ا گر بر با ل زهر نشستی

 رو ز گا ر ت خر ا ب

 ا فتیده به زمین

خا ک و خسپل ا ست

 خو شه چین

 یگا ن جا قصه میکر د و میگفت

 بعضی مر د م ا گرشکست کر د

 عذ ر و با نه میکند

و میگو ید که

 ا ین همه سحر و جا د و جنبل ا ست

خبر ندا ر د که

د ر ا صل خو د ش

یک آ د م بیکا ره و تنبل ا ست .

 وبرا ی تو میگو یم  که ا زین به بعد ا شتباه د ر سیا ست قطعآ قا بل بخشش نیست .

 ا گر خو ب خوا ند ی خو ب یا د میگیر ی ، یا د گیر نده ها همه عا قل میشو ند و عا قلا ن هر گز حا ضر نمیگر د ند که کشو ر خو درا به معا مله قرا ر د هند ، و پیش سفرا ی کشو رها ی بیگا نه نمی رو ند که بگو یند شما را جع به قضا یا ی ا فغا نستا ن نمیدا نید و وعده همکا ری را با د شمنا ن قسم خو رد ه تا ریخی کشورخو د بد هد .

 هر ا نسا ن آ گا ه بعد ا ز ختم دو ره تحصیل و فرا غت ، ا گر ا ستا ذ شد، میدا ند که ما سر ما یه ها ی ملی کشورخود میبا شیم، و هر یک ا ز ا ستا ذا ن کشور متعلق به د ره دره کشورخود میبا شند، د رهرجا ی که میرو ند بنا م ا ستا ذ یا د میگر د ند .

نه وا ل، نه زی، نه بیک، نه بای، نه هند و، نه نصا را  نه شیعه،نه سنی، نه تا جک،  پشتو ن ، نه هزا ره نه    ا زبک، نه وغیره وغیره.

 ا گر د رین و قت ها ا ین همه حرف ها ، مود فیشن گر د یده ا ست فقط معر ف خصلت ها ی ا رتجا عی ترین مدعیا ن مذ هب وقو م د ررأ س  آ ن ا ر تجا عی تر ین قشرروشن فکر،ا فرا طی تر ین چپیها وا فراطی ترین را ستیها ، همه نا جو ا ن مر دا نه به ا ر ما نها ی ا نسا نی مرد م خو د پشت پا ز د ند ، همه با هم رو ی منا فع مشتر ک خو ن ملیو ن ها شهید سرخ پو ش وسبزپو ش را پا ما ل نمو د ند .

 ا ستا ذ خو ب مهر با ن،  برا ی شاگردا ن خو د د ر س و طن پر ستی و وطن دو ستی مید هد و میگو ید، ا گر میخوا هید که رهبر زعیم ویا شخصیت مهم کشو رخود شو ید لطفآ به مر د م خو د مرا جعه فر ما یید و به مر د م خو د بگو یید که من نو کر شما میبا شم ، مر د م آ ن قد ر شر یف و نجیب ا ند ، نو کر نمی خو ا هند ، رفیق کا ر دا ر ند ، برا د ر کا ر دار ند، غمخو ر و ا نسا ن مهر با ن کا ر دا ر ند ، ا گر ا ین طو ر شد که ا عتما د مر د م را بد ست آ و ردی مر د م ا ز تو ا ز ا رما ن ها ی ا نسا نی تو د فا ع میکنند، یعنی به زو ر وا را ده مر د م  د شمنا ن ا جنبی را پو زما لی مید هی مر د م حما یه گر تومیبا شد، گا رد حما یتی تو را عسا کر بیگا نه تشکیل نمید هد .

 ا گرتوبه قصرها رفتی و مرا جعه کر دی و طلب کر دی که تو را رهبر بسا زند بلا شک تو با ید مر د م خو د را پا ما ل کنی  د شمنی را با مر د م خو د آ غا ز نما یی ، کنا ر آ مد ن با د شمن مرد م، د شمنی با مر د م خو د ا ست .

ا ستا ذ خو ب، برا ی شا گر دا ن خو د در س خو ب تو ضیح مید هد ،   ا گر ا نجنیر شد ، د ر ا عما ر سر ک و سا ختما ن ، د قیقآ تو جه میدا ر د ومیگو ید همه سا ختما ن ها متعلق به مر دم ا ست و نسل ها ی بعد ی مستحق ا ستفا ده ا ز ین سا ختما ن ها میبا شد همین طو رهمه کا درها ی د لسو ز و وطن پر ست د ر رشته ها ی مختلف سر ما یه ها ی ملی میبا شند ، ا زینکه د ود با روت چشما ن بینا ی مرد ما ن حق بین را کو رکرد، ا ین د یگر گنا ه کا د رها ی ملی نیست که بخا طر حفظ سلا مت جا ن خو د کشو ر را تر ک دا د ه ا ند .

 جا ن ما د ر، جگرگو شه ما د ر، ما د را ن فر زندا ن ا ین وطن را، چا د رشا ن را، شما ل حوا د ث پرا ند، سر شا ن لوچ شد ، بی ستر شد ند ، رو ی شا ن را آ فتا ب و مهتا ب ند یده بود، هر یک آ نها متعلق به مردا ن خفته د ر زیرا ین خا ک بود ند ، دو د با رو ت چشما ن آ نها را کو ر کر د را ه گم شد ند ، سر لوچ شا ن را بیگا نه ها د ید ند، قا مت بلند با لا ی د خترا ن ا ین نا مو س ها ی آ ینده نسل ها ی ا ز مر دا ن را بیگا نه ها د ید ند و بعضآ نو کر صفتا ن شیخ ها ی عر ب د ر کمپ ها ی پا کستا ن ، ا ین د ختر کا ن مقبو ل زیبا و با عفت را به شیخ ها ی عرب تحفه میکرد ند .

جا ن ما د ر ، جگر گو شه ما د ر، و طن ما د یگر عیا ر ندا ر د، تو با ید که عیا ر معا صر شو ی ، از نا مو س و طنت د فا ع کنی ، و طن ما کا وه ندا رد تو با ید که کا و ه شو ی ، دا س  تیا ر نما یی و چکش تیا ر کنی ، ظا لما ن را ا ز پا د رآ  و ری و بر فق شا ن بکو بی ، میخ تیا ر نما یی که مقا و مت را د ر مقا بل ضر با ت کو بنده یا د بگیری بخا طر یکه همه قا مت ها د ر با غ ها و د شت ها و صحرا ها به زمین ا فتیده ا ند، سبحا ن ا له یک مر تبه ا ز زیر زمین صدا بر می آ ید و میگو ید که ما د ر، بر حق که قا مت ها ی مو زو ن ما را شکستا ند ند ، و لی برا ی فرزند ت بگوکه تو تنها نمیبا شی ، ر یشه ها ی توا ز خو ن همه شهدا ی  سرخ پو شا ن و سبز پو شا ن آ بیا ر ی میگر د د وتوهمه خلا ها ی را د مر دا ن ا ین و طن را پر مینما یی و با لا خره سر خ پو شا ن و سبز پو شا ن به یک آ وا ز میگو یند که

         سر ا نجا م ما د ر زیر خا ک د رک کر د یم که د شمن ما یکی بو د .

 

 

 

 

 

 

 

 


February 26th, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات